Το μήνυμα - Τάσος Τασιόπουλος

- Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται υποχρεωτικά σε έναν διαρκή οικονομικό πόλεμο ο οποίος για να κερδηθεί πρέπει  να συμμετάσχουν όλοι.

- Πρέπει δηλαδή να αναλάβει ο καθένας το κόστος που του αναλογεί.

- Ποιες υποχωρήσεις θα κάνουν οι εργαζόμενοι, πόσα θα θυσιάσουν οι επιχειρηματίες, ποιο μοιράδι θα αναλάβουν οι τραπεζίτες, καθώς φτάσαμε στο σημείο όπου οι στρατηγικοί στόχοι έχουν καταντήσει κούφια λόγια και οι

στρατηγικές κινήσεις γίνονται μόνον για εντυπωσιασμό.

- Είναι γνωστό πια σε όλους πως ως  χώρα ηττηθήκαμε από το πελατειακό κράτος και την γραφειοκρατία.

- Έλλειπε ο συνδικαλιστής από την δουλειά του τις μισές μέρες του μήνα.

- Υπήρχε ο αδιάφορος υπάλληλος ο οποίος λούφαζε μέχρι να πάρει την σύνταξη.

- Υπήρχαν οι “δικοί μας” που προσλήφθηκαν χαριστικά και ως παραπανίσιοι “εργαζόμενοι” στα 30 χρόνια του εργατικού τους βίου στοίχησαν όσο είναι περίπου το συνολικό χρέος του ελληνικού κράτους.

- Υπάρχει και το ΠΑΣΟΚ που υπηρέτησε τον συμψηφισμό και που μερικοί ταύτισαν το κόμμα με την ιδεολογία.

- Υπάρχει όμως και ο ψεύτης της κακοήθειας. Στον τύπο αυτόν κρύβονται οι συκοφάντες.

Ο συκοφάντης που μεταπηδάει από κόμματος εις κόμμα ψεύδεται για να κακολογήσει και να ζημιώσει κάποιον έχοντας οδυνηρή αίσθηση ανικανότητας και ανεπάρκειας.

- Αυτοί, που συνήθως  είναι του κόμματος και όχι της ιδεολογίας, όταν γίνονται ασύδοτοι καταντούν επικίνδυνοι.

- Ο χώρος σήμερα βρίσκεται στην ίδια κατάσταση που βρίσκονταν  και το 1974. Διασπάσεις, κόμματα και κομματίδια, άκρατες φιλοδοξίες τόσο ώστε νόμιζαν πως επιτυχία είναι να πηγαίνεις από αποτυχία σε αποτυχία και να μην χάνεις το θράσος σου.

- Μέσα  όμως στην τραγικότητα των στιγμών εκείνη την εποχή του 1974 βρέθηκε μια χούφτα ανθρώπων που κοίταξαν μόνον μπροστά.

- Είδαν και περιέγραψαν τα προβλήματα που θα αντιμετώπιζε η κοινωνία αύριο.

- Δεν κοίταξαν το παρελθόν μέχρι παρεξήγησης, καθώς προσπέρασαν και το αίτημα της αποχουντοποίησης αφού τους ενδιέφερε αυτό που θα συναντήσει η κοινωνία αύριο και έτσι προέκυψε η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.

- Έτσι κυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ για καιρό προσφέροντας πολλά – πολλά χρόνια ανάπτυξης από 8%  έως και 20 %, έτσι προέκυψαν υψηλοί ρυθμοί επενδύσεων και κυρίως έτσι έγινε με την αναδιανομή του εισοδήματος  η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Καθώς όμως ταυτίστηκε η ιδεολογία με το κόμμα κυριάρχησαν με τον καιρό η χαμηλή παραγωγικότητα, το πελατειακό κράτος και οι συντεχνιακές πρακτικές πράγματα που οδήγησαν πολλούς  “αξιωματούχους”

- ακόμα και τετάρτης κατηγορίας ακόμα και εδώ στην Αλεξάνδρε ια– στην μαγκιά τύπου Τσοχατζόπουλου η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μείγμα αμάθειας, αγένειας και θράσους.

- Την δημοκρατία όμως την διαλέξαμε για να σωθούμε όλοι και όχι μόνον όσοι μπορέσουν, αφού στην δημοκρατία όταν δεν συμμετέχει ο κόσμος στις αποφάσεις κάτι δεν πάει καλά.

- Σωστά λοιπόν ο κόσμος γύρισε την πλάτη στο κόμμα και σωστότερα πολλοί παραμένουν ιδεολόγοι, μετά την κρίση χρέους του 2010.

- Προς επιλογή λοιπόν ήρθε η “αριστερά” που θέλει να αποτελέσει εναλλακτική λύση, που δυστυχώς όμως ταυτίζει τον κριτικό λόγο που έπρεπε να έχει, με εθνικιστικούς κομματισμούς  του 19ου αιώνα , και που άκριτα μετέτρεψε το αντιμνημονιακό αφήγημα σε εθνικολαϊκίστικη ατζέντα.

- Η σημερινή αριστερά, ως συνεταίρος του Καμμένου, νομίζει ότι μπορεί να επιβάλει την κυριαρχία δυο κομματικών μπλοκ αυτό του ΣΥΡΙΖΑ και ένα άλλο της δεξιάς.

- Θέλει δηλαδή η “αριστερά” να επιβάλει αντιαριστερές πρακτικές χωρίς ύπαρξη περισσότερων απόψεων, χωρίς ευρύτερες  συνεργασίες, χωρίς δημιουργικό πλουραλισμό, πρακτικές δηλαδή που αναπαράγουν και οι νεοκλεγμένες συντηρητικές κυβερνήσεις. Οι δεξιές κυβερνήσεις προσπαθούν να προωθήσουν μια “εθνικιστική δεξιά” ενώ αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ μια “ εθνικολαϊκίστικη αριστερά” των Λαφαζάνηδων.

- Απέναντι σε όλα αυτά πρέπει να υπάρξει ένας φορέας ενός νέου μηνύματος , με νέες ιδέες, νέες προτάσεις, νέες πρωτοβουλίες, ένας φορέας “κίνημα ανατροπής” το οποίο θα  καταλήξει σε μεταρρυθμίσεις ως πεποίθηση των πολλών.

- Λένε πως οι ιδεολογίες έχουν πεθάνει.

- Όσοι το λένε αυτό ξεχνούν πως το μοντέλο λειτουργίας του κράτους έχει ήδη καταρρεύσει και πως στον χώρο αυτόν πρέπει να στηθεί ένα κανονικό κράτος , στο ποίο δεν θα υπάρχουν δυο πράγματα:

α) το ρουσφέτι

β) η πεποίθηση ότι ό,τι είναι του κράτους δεν είναι κανενός, και άρα είναι για κλέψιμο.

- Αν το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που γίνεται στις αρχές Ιούνη στην Αθήνα διαλέξει τις σωστές αποφάσεις και όχι την κομματική νομενκλατούρα τότε έχει τράτο, αλλιώς θα καταντήσει ένας αναξιόπιστος για κάποιους και ένας διασκεδαστικός για άλλους φορέας.

- Πρέπει συνεπώς να μην υπάρξει διαδικασία εκλογής προέδρου στη θέση του Βενιζέλου, αλλά να εκλεγεί μια ομάδα 40-50 ανθρώπων με κάποιο ιστορικό και πρόσωπο ιδεολογίας και όχι κόμματος επικεφαλής, που στο τέλος του 2015 ή στις αρχές του 2016 αφού ετοιμάσει ΝΕΑ ΔΙΑΚΥΡΞΗΞΗ τύπου 3ης Σεπτέμβρη θα οδηγήσει τον χώρο σε νέο κομματικό σχηματισμό ανεξάρτητα από όνομα και σύμβολα που ως δευτερεύοντα στοιχεία μπορεί να αλλάξουν ή να παραμείνουν τα ίδια.

                                                                                         Τάσος Τασιόπουλος

ΥΓ1. Σωστή η απόφαση Βενιζέλου να αποσυρθεί. Ως πολιτικό κεφάλαιο η χώρα μετά από χρόνια θα τον αναζητήσει.

ΥΓ2. Τις διαπραγματεύσεις  που δεν γίνονται εξ αιτίας αδυναμίας της ελληνικής κυβέρνησης, θα ακολουθήσει ορυμαγδός που θα οδηγήσει στη διάλυση του σημερινού κομματικού συστήματος και στο πραγματικό τέλος της μεταπολίτευσης.

ΥΓ3. ΄Έτσι και αλλιώς οι εκλογές που θα γίνουν συντομότατα αν δεν υπάρξει συμφωνία  θα έχουν επίσης μεταβατικό χαρακτήρα, καθώς τα τρία συγκυβερνώντα κομμάτια (ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ – ενεχόμενοι του ΠΑΣΟΚ και ακροδεξιοί του Καμμένου) θα βρεθούν στα τρία σημεία του ορίζοντα.