ΔΗΛΩΣΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙO (.υπέγραψα ενσυνείδητα δήλωση παραίτησης)

Επιλέγω να ανακοινώσω σημαντικά πράγματα σ’αυτόν τον τοπικό ναό της δημοκρατίας και όχι καφετέριες και χώρους με κλειστές πόρτες.

Θήτευσα στο Δήμο Βέροιας, 4 τετραετίες. Δύο ως δημοτική σύμβουλος σε καλά χρόνια και δύο ως Δήμαρχος στα δυσκολότερα…

Ανήλθα στηριζόμενη στις δικές μου δυνάμεις, στα ανώτερα αξιώματα της Αυτοδιοίκησης στην ΚΕΔΕ στην Ελλάδα και στο Κογκρέσο των Περιφερειών  του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο.

Όλον αυτόν τον καιρό, δούλεψα σκληρά και έντιμα. Άντεξα πολλά, απόλαυσα ελάχιστα.

Μπήκα εύπορη σ’ αυτήν την προκλητική θητεία μέσα στην τρικυμία της κρίσης και είμαι σήμερα

πολύ φτωχότερη  εγώ και φυσικά, η οικογένειά μου.

Πολύ πριν το καλοκαίρι, σιβυλλικά δήλωσα «παρούσα» γνωρίζοντας πολύ καλά, τι εννοώ.

Δεν κατάφερε κανείς, να ερμηνεύσει τη δήλωση παρουσίας.

Μετά από λίγο καιρό, υπέγραψα ενσυνείδητα δήλωση παραίτησης , όπως και οι άλλοι δυο Δήμαρχοι του Νομού και οι περισσότεροι Δήμαρχοι της Κεντρικής Μακεδονίας, ως αντίδραση στην υποβάθμιση των Δήμων και την απαξίωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από την Κεντρική Διοίκηση.

Για μένα ήταν μια δύσκολη απόφαση τότε. Δεν ηταν τερτίπι συνδικαλιστικό. Την έλαβα και υπέγραψα.

Οι λόγοι εκείνης της υπογραφής παραίτησης δεν ανακλήθηκαν.

Αντίθετα, τα πράγματα για τους Δήμους χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα, γιατί αυτή η Κεντρική Διοίκηση συνεχίζει να τους υποτιμά με κορυφαίες τις προθέσεις και τις αποφάσεις για τη διαχείριση του επόμενου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, τις οριζόντιες απολύσεις, την προσωπική υποτίμηση των «Δημάρχων χωρίς γραμματέα».

 Των Δημάρχων -έρμαιο του κάθε ανώνυμου και ψευδώνυμου καταγγέλλοντος.

Των Δημάρχων που οδηγούνται τόσο συχνά όσο κανένας άλλος πολίτης στα Δικαστήρια, συχνά χωρίς προανάκριση.

 Των Δημάρχων που τίθενται σε αργία χωρίς καν πρωτόδικη απόφαση.

Των Δημάρχων που ουδεμία περίπτωση υπάρχει να μην υποστούν καταλογισμούς, γιατί προσπάθησαν να εξυπηρετήσουν το κοινό καλό.

Των Δημάρχων που υπηρετούν την γραφειοκρατία και συνθλίβονται στην πολυνομία που επιβάλλουν οι επιτήδειοι για να κάνουν τη δουλειά τους με βολικό άλλοθι τις συναρμοδιότητες.

 Των Δημάρχων που ονειρεύτηκαν ένα καλύτερο αύριο για τον τόπο τους και τελικά , εγκλωβίστηκαν στην γραφειοκρατία,  μιας χώρας που στο ζήτημα της Α’βάθμιας Αυτοδιοίκησης παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες , ουδεμία σχέση έχει με ευρωπαϊκή χώρα…

Πιστεύω στην Αποκέντρωση. Συνεχίζω να ονειρεύομαι οτι κάποτε θα ισχύσει και στην Ελλάδα.

Στην τελευταία συνέλευση Δημάρχων, μπροστά στα αδιέξοδα της Αυτοδιοίκησης, πρότεινα ξανά, πως ένα αποτελεσματικό όπλο είναι οι επερχόμενες εκλογές και ζήτησα να μην κατέβει κανείς μας υποψήφιος για να δοθεί το πιο ηχηρό μήνυμα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη κυρίως. Το πιο παλικαρίσιο.

Έπρεπε λοιπόν, να αντιληφθεί ο καθείς και κυρίως όσοι θήτευσαν μαζί μου, ότι οι Αρχές μου, η λειτουργία μου, η πολιτική μου κουλτούρα, η πατρογονική αγωγή μου, δεν θα μου επέτρεπαν να γελοιοποιηθώ, αντιφάσκοντας και αναιρώντας την υπογραφή μου.

Για λόγους όμως τακτικής και ίσως «δημοσιογραφικής διαστροφής» (μια φορά δημοσιογράφος, πάντα σεναριογράφος) δεν ερμήνευσα νωρίτερα δημόσια τις προθέσεις μου.

 Έτσι, στο κλίμα χαλαρότητας που τεχνηέντως άφησα να δημιουργηθεί στην Παράταξή μου, αποκαλύφθηκαν όσα έπρεπε ν’ αποκαλυφθούν στους πολίτες.

Ξεδιπλώθηκαν προθέσεις, υπέρμετρες φιλοδοξίες και εγωισμοί.

Παρά τις υποδείξεις μου, και παρά τις ηθικές δεσμεύσεις του παρελθόντος συντηρήθηκαν αγωγές πρώην και νυν αιρετών και κομματικών αξιωματούχων εναντίον ….του Δήμου μας, διεκδικώντας -στην εποχή της απόλυτης φτώχειας για όλους -παχυλές «αποζημιώσεις ως ΕΦΑΠΑΞ!!» και χρησιμοποιώντας, -για να εισπράξει κι αυτός το κατιτίς του - ως  δικηγόρο… νέο φέρελπι υποψήφιο δήμαρχο !

Επιχειρήθηκαν πολιτικές «μητροκτονίες» και στήθηκαν αδέξιες και παιδαριώδεις ίντριγκες.

 Άνθισαν λουλούδια, με λίγα λόγια. Αυτό κομψά, λέγεται «απελευθέρωση δυνάμεων».

Ξέρετε, μήνες τώρα, με πιάνουν στο δρόμο και μου λένε: Πάρε κεφάλια Χαρούλα.  Τι σε κρατάει;. Καθάρισε την κατάσταση.

Η απάντηση είναι πολύ απλή και μπορούν να την αντιληφθούν και φίλοι και εχθροί. Δεν είναι στον χαρακτήρα μου.

Είμαι άνθρωπος που δίνω ευκαιρίες , που εμπιστεύομαι και τόσο εκ φύσεως όσο και από το αξίωμά μου οφείλω να αναγνωρίσω τα λάθη.

Επίσης, ας μη γελιόμαστε, η βαθιά αντιδημοκρατική ουσία του Καλλικράτη,  δεν αφήνει νομικά να αντιμετωπίσεις τέτοιες δυσλειτουργίες. Δηλαδή το πραγματικά φαιδρό φαινόμενο, στελέχη που έχεις επιλέξει να εκπροσωπήσουν την πολιτική σου στους πιο νευραλγικούς τομείς της διοίκησης, να εμφανίζονται όχι απλά δυσαρεστημένοι, αλλά και καταγγέλλοντες….

Πρωταγωνιστές μιας μακρόσυρτης παλαιοκομματικής  μηχανορραφίας άλλων εποχών.

Αυτό είχα υποχρέωση με τον τρόπο μου και την… υποτιθέμενη χαλαρότητα στην Παράταξη να το αποκαλύψω στην Κοινωνία.

Αυτές όμως οι… δυνάμεις, αναφέρω παρενθετικά,  εφ’ όσον διαχωρίζουν τη θέση τους από αυτήν την Παράταξη δημόσια, οφείλουν να εγκαταλείψουν και τα έμμισθα δημόσια αξιώματα που απέκτησαν μέσα από αυτήν. Όχι αύριο. Το ηθικό είναι να το πράξουν σήμερα και τώρα.

 Γιατί υπάρχουν  και οι νόμοι της πολιτικής ηθικής…

Ως εδώ όμως. Τα προσωπεία έπεσαν.

Ας το κλείσουμε εδώ το παιχνίδι.

Ορκίστηκα να υπηρετήσω τους συμπολίτες μου, από τη θέση της Δημάρχου Βέροιας,  με σκληρή δουλειά και αυταπάρνηση μέχρι τις 30 Αυγούστου του 2014.

Θα πράξω όπως πάντα στο ακέραιο το καθήκον μου.

Θα τιμήσω όμως και την υπογραφή μου. Την υπογραφή  παραίτησης που έβαλα πριν από μήνες αντιδρώντας στην κυβερνητική πολιτική.  

Εξαντλώ τη θητεία μου μέχρι 30 Αυγούστου του 2014 και προφανώς  δεν θα είμαι υποψήφια Δήμαρχος στις εκλογές.

Όσο για τα δαχτυλίδια, τις βέρες και τα τιμαλφή, όσοι τα επινόησαν, μάλλον υποτιμούν ακόμη, τη νοημοσύνη μου.

Δεν θα είμαι λοιπόν υποψήφια για το Δήμο, γιατί αλλιώς, θα ήταν σαν να πουλάω τις Αρχές μου, τους αγώνες μου, την προοδευτική μου ιδεολογία, την πίστη μου σε Αξίες και Ιδανικά πανανθρώπινα ,ενάντια στην αντίθεσή μου και την αποστροφή μου στην καρεκλο-θηρία.

 Την ίδια τη Συνείδησή μου, με λίγα λόγια,  που είναι απόλυτα αναπαυμένη για όσα πρόσφερα και για όσα πάλεψα βάζοντας τη σφραγίδα μου σε κορυφαία έργα για τον τόπο, για τον Άνθρωπο.  

Για όσα θα προσφέρω ακόμη, αφού θα συνεχίσω μέχρι θανάτου να είμαι …παρούσα σε κάθε αγώνα κοινωνικό, πολιτικό, για τα δικαιώματα των ανθρώπων και για καλύτερους όρους ζωής. Τώρα αυτοί οι αγώνες, μας χρειάζονται περισσότερο παρά ποτέ.

Καλές γιορτές σε όλους.